گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، واحد تربت جام، دانشگاه آزاداسلامی، تربت جام، ایران ، negarazimzadeh7071@gmail.com
چکیده: (1222 مشاهده)
سابقه و هدف:اخیراً سبکهای مقابلهای مبتنی بر آموزههای دینی بهعنوان مؤلفههای حفظ بهداشت روان بیماران مورد مطالعه قرار گرفته و پژوهشگران مختلف به دنبال بررسی رابطه بین روشهای مقابلهای و مولفههای مرتبط با سلامت و سازگاری با مصائب برآمدهاند. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری با سبک مقابله اسلامی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روشها:روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن را کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان پستان کلینیک آنکولوژی و رادیوتراپی رضا (ع) مشهد در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادهاند. نمونه موردنظر نیز ۱۰۰ نفر از این بیماران بوده که بهصورت هدفمند و بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش مقیاس نگرش به زندگی (LRI)، مقیاس سازگاری با سرطان (Mini-Mac) و سبک مقابله اسلامی (ICSQ) بود و تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل رگرسیون و همبستگی پیرسون انجام شد. یافتهها:بین سبک مقابله اسلامی با نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری در جهت مثبت ارتباط معنیدار وجود دارد به این صورت که انحراف معیار نگرش به زندگی به میزان ۰/۱۲ در انحراف معیار سبک مقابله اسلامی تغییر مثبت ایجاد نموده و انحراف معیار نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری به میزان ۰/۱۷ در انحراف معیار سبک مقابله اسلامی تغییر ایجاد نمودهاند و در این میان سهم نگرش به زندگی در این رابطه بیشتر است (۰/۰۰۱). نتیجهگیری:بهطورکلی میتوان نتیجه گرفت که سبک مقابله اسلامی میتواند نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری را پیشبینی نماید و بدین طریق به حفظ سلامت روان آنان کمک نماید. بر همین اساس پیشنهاد میشود به سبک مقابله اسلامی در خصوص ارتقای بهداشت روانی بیماران توجه شود.
Azimzadeh Tehrani N, Shakeri Nasab M, Nejati Farboudi M. Relationship between attitude towards life and adaptation to disease with Islamic coping style in patients with breast cancer. IHJ 2021; 6 (2) :1-11 URL: http://iahj.ir/article-1-253-fa.html
عظیمزاده طهرانی نگار، شاکرینسب محسن، نجاتی فربودی مریم. رابطه نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری با سبک مقابله اسلامی در بیماران مبتلا به سرطان پستان. نشریه اسلام و سلامت 1400; 6 (2) :11-1