سابقه و هدف: میل به استفاده از مکاتب طب طبیعی، توجهی جهانی است که مورد سفارش سازمان جهانی بهداشت، قرار گرفته است. با هدف رسیدن به یک مکتب طبی تلفیقی، نیاز به شناخت تفاوت های مکاتب طب سنتی با طب رایج می باشد. مواد و روش ها: با بررسی متون طب سنتی، مبانی پایه ای طب سنتی ایران بیان شده و با دیدگاه طب رایج، مقایسه شده است. یافته ها: یکی از تفاوت ها، اعتقاد به یک سامانه هوشمند و یکپارچه از دیدگاه طب سنتی ایران، با عنوان قوه مدبره یا طبیعت، در بدن انسان است که کلیه اعضا و سیستم های بدن انسان را اداره می کند. طبیعت، طبیب اول است و شأن پزشک، تنها کمک به این قوه مدبره است. در طب رایج، معادلی برای این مفهوم وجود ندارد. تفاوت دوم، اعتقاد به
تفاوتهای فردی بین انسانها (مزاج) و استفاده از آنها در امر حفظ سلامتی، تشخیص و درمان است. هم اکنون معادل دقیقی از این مفهوم در طب رایج وجود ندارد، ولی گسترش پزشکی فرد محور (personalized medicine) راهی در جهت نزدیک شدن به دیدگاه مشترک در این زمینه است.
نتیجه گیری: بهترین الگوی طب تلفیقی برای جامعه اسلامی ما، افزودن روش ها و ابزارهای طب رایج، در چارچوب مبانی اعتقادی طب سنتی ایران می باشد.
Mozaffarpur S G A, Shirafkan H, Taghavi M, Mirzapor M. Investigating the difference between principals of Iranian traditional medicine and modern medicine for providing a model for integrated medicine. IHJ 2014; 1 (1) :10-15 URL: http://iahj.ir/article-1-32-fa.html
مظفرپور سید علی، شیرافکن هدی، تقوی محمد، میرزاپور محدثه. بررسی تفاوت مبانی طب سنتی ایران با طب رایج، برای ارائه یک الگوی طب تلفیقی. نشریه اسلام و سلامت. 1393; 1 (1) :10-15