گروه روانشناسی و مشاوره، دانشکده علوم انسانی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران ، n.sedrpoushan@iau.ac.ir
چکیده: (23 مشاهده)
سابقه و هدف:چالش‌های روان‌شناختی زنان مبتلا به سرطان سینه از طریق تأثیر منفی بر کنش‌های روان‌شناختی و افزایش تنیدگی، منجر به کاهش قابلیت فرد جهت مقابله با مشکلات می‌شوند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر راهبردهای مقابله اسلامی بر اضطراب و امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه می‌باشد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر نیمه تجربی، با پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه شاهد است. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان سینه بود که از شهریورماه ۱۴۰۲ تا مهرماه ۱۴۰۳ به مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی کرمان و بیمارستان دکتر افضلی‌پور در شهر کرمان مراجعه و یا بستری شده و یا در حال گذران درمان به‌صورت مستمر بودند. تعداد ۴۰ نفر داوطلب واجد شرایط به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و به‌صورت کاملا تصادفی به دو گروه آزمایش و شاهد (هر گروه ۲۰ نفر) تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان در پیش‌آزمون هر دو گروه آزمایش و شاهد، پرسشنامه‌های امید به زندگی میلر و اضطراب اسپیلبرگر را تکمیل کردند. سپس گروه آزمایش تحت مداخله قرار گرفت و آموزش راهبردهای مقابله اسلامی در مدت زمان بیش از یک ماه (هفته‌ای دو جلسه) انجام شد و آنگاه در پس‌آزمون پرسشنامه‌ها بار دیگر توسط مشارکت‌کنندگان تکمیل شد. نتایج آزمون‌های انجام‌شده با استفاده از روش آنالیز کواریانس در سطح معناداری (۰/۰۵α=) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها:نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که پس از حذف اثر پیش‌آزمون تفاوت میانگین اضطراب حالت (۰/۰۳۷P=)، اضطراب صفت (۰/۰۳۲P=) و امید به زندگی (۰/۰۰۴P=) بین دو گروه در پس‌آزمون معنی‌دار بود (۰/۰۰۱p<). همچنین آموزش راهبردهای مقابله اسلامی به ترتیب ۱۱/۲ درصد از تغییرات متغیر اضطراب حالت، ۱۱/۹ درصد از تغییرات اضطراب صفت و ۲۰/۶ درصد از تغییرات امید به زندگی را توجیه می‌کند. لذا آموزش راهبردهای مقابله اسلامی بر امید به زندگی و اضطراب مبتلایان به سرطان سینه اثر معناداری داشت. نتیجه‌گیری:راهبردهای مقابله اسلامی، مجموعه‌ای از روش‌های روان‌شناختی و معنوی هستند که بر پایه آموزه‌های اسلامی شکل گرفته‌اند و می‌توانند به بیماران سرطانی، به‌ویژه مبتلایان به سرطان سینه، در کاهش اضطراب و افزایش امید به زندگی کمک کنند. همچنین این راهبردها می‌تواند تأثیر مثبتی بر سازگاری روانی بیماران سرطانی داشته باشد و به آن‌ها کمک کند تا با بیماری خود بهتر کنار بیایند.
