گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران ، mohsen_shamsi1360@yahoo.com
چکیده: (3039 مشاهده)
اکنون پس از گذشتن بیش از دو سال از شروع کرونا و فروکش کردن نسبی فضای التهاب‌آمیز حاکم بر جامعه، زمان مناسبی برای بررسی دقیق‌تر ابعاد بیماری کرونا از منظر مسایل اخلاقی که در جوامع انسانی رخ داد، می‌باشد. در اوایل بروز بیماری به دلیل ماهیت ناشناخته آن و ترس زیاد در جوامع، دنیا شاهد برخی بی‌اخلاقی‌ها در زمینه عدالت در سلامت و توزیع داروها و اقلام بهداشتی بود. بعد از تولید واکسن نیز توزیع آن ناعادلانه و به دور از اخلاق و منشورهای حقوقی بین‌المللی بود و اکثر واکسن‌های تجویز‌شده در کشورهای با درآمد بالا متمرکز شده و سهم کشورهای کم‌درآمد اندک بود. همچنین بروز موج‌های بیماری باعث انباشت حجم زیادی از بیماران در مراکز درمانی و پیامد این شرایط سخت و طاقت‌فرسا برای بسیاری از کادر درمان به خصوص پرستاران به دلیل نزدیکی بیشتر و مراقبت از بیماران، اختلالات جسمی و روانی بسیاری بوده است که بر روی کیفیت مراقبت‌های آنها و همچنین عملکرد نظام سلامت کشور بی‌تاثیر نبوده است. مجموع این عوامل باعث شد تا فقدان مراقبت بیمارمحور و همدلانه، تبعیض، توجه نکردن به استقلال بیماران، تعارض بین تعهد حرفه‌ای و مسئولیت‌های شخصی از جمله رایج‌ترین معضلات اخلاقی در کادر درمان باشد. امید است منشور حقوق بیمار که ضامن حرکت نظام سلامت در چارچوب اخلاق حرفه‌ای است بیشتر مورد توجه قرار گرفته و از بحران اخیر برای تشخیص فرصت‌ها و تهدیدهای موجود در این مسیر درس‌های بیشتری آموخته شود.
