1- گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران. 2- مرکز مطالعات دین، سلامت و فناوری دانشگاه علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران ، esmatradmanesh33@gmail.com
چکیده: (2095 مشاهده)
سابقه و هدف:بیماریهای قلبی-عروقی شایعترین علت مرگومیر را تشکیل میدهند. بهبود کیفیت رژیم غذایی، مانند افزایش مصرف غلات کامل، سبزیها و میوهها تأثیر مفیدی بر عوارض قلبی-عروقی دارد. قرآن کتاب آسمانی است که در آن ۱۱ مورد لفظ میوه و مشتقات آن وجود دارد که نشاندهندهی ارزش میوهها از نظر قرآن است. بهطورکلی، قرآن بر ۵ میوه ازجمله زیتون، انجیر، خرما، انار و انگور تأکید جدی داشته و آنها را در آیات مختلف تکرار کرده است. مواد و روشها:در این مطالعه مروری، آیههای شریف قرآنی، کتابهای تفسیر قرآنی و همچنین پایگاههای اطلاعاتی علمی معتبر با نامهای Web of Science، PubMed، Scopus،Iranmedex،Magiran، SID و Google Scholar از سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۱ بررسی شدند. با کلیدواژههای قرآن، زیتون، انگور، خرما، انجیر، انار، و بیماریهای قلبی-عروقی، مقالات مرتبط بررسی شدند. یافتهها:نتایج نشان داده که میوههای قرآنی مانند زیتون، انجیر، خرما، انگور و انار به علت نقش آنتیاکسیدانی قوی که باعث کاهش استرس اکسیداتیو میشود و همچنین داشتن موادی چون کاروتنوئیدها، آنتوسیانینها، فنولیکها، بهعنوان مواد غذایی مهم در رژیم غذایی انسان و همچنین در سلامت انسان نقش عمدهای دارند. نتایج مطالعات، نقشهای ضدالتهابی و آنتیاکسیدانی این میوهها را نشان دادهاند و ثابت شده که این میوهها دارای پتانسیل بالایی برای جلوگیری از بیماریهای قلبی-عروقی است. همچنین باعث کاهش عوارض بیماریهای قلبی-عروقی و بهبود این بیماران میشوند. نتیجهگیری:نتایج مطالعات نشان دادند که استفاده از میوههای ذکر شده در قرآن، خطر وقایع مرتبط با قلب و عروق را کاهش میدهد و باعث بهبودی در بیماران قلبی-عروقی و کاهش مرگومیر ناشی از بیماریهای قلبی-عروقی میشوند.
Ghaheri S Z, Rad A, Alemi A, Mobarak S, Mirzaei M, Radmanesh E. Effect of the fruits mentioned in the Holy Qur'an in improving cardiovascular diseases. IHJ 2022; 7 (2) :57-70 URL: http://iahj.ir/article-1-286-fa.html
قاهری سیده زینب، راد امیر، عالمی اشرف، مبارک سارا، میرزایی محمد، رادمنش عصمت. تأثیر میوههای ذکر شده در قرآن کریم در بهبود بیماریهای قلبی عروقی. نشریه اسلام و سلامت. 1401; 7 (2) :57-70